'Adalet, adalet ve adalet'

Günaydın Can-Canlarım;

     Hepimize son yıllarda en fazla eksikliğini hissettiğimiz üç şey say deseler, hep bir ağızdan, 'Adalet, adalet ve adalet' derdik gibime geliyor. Nedeni de şüphesiz, olmadığı hallerde, hiçbir şeyin hakkının verilmediğidir. Ne insan haklarının, ne yaşam şartlarının, ne de gelir dağılımının...üçüncüsü biraz yineleme oldu galiba ama, bunların hepsi birbirine entegre olmuş, adeta üçü bir arada anılan unsurlar...Kaldı ki, insanlar yaşadıkça, en kudretli kurum olması gereken 'Adalet', her ülkede, her devirde, bir az göz ardı ediliyor, kandırmacalara maruz kalıyor galiba. Nedeni de ülkeyi idare edenlerin insafına, anlayışına  kalmış gibi, bazen varlığı bile unutulabiliyor...Öyle ya, çoğumuzun eskiden beri kulağımızı aşındıran, Neyzen'e sorulan sual; *Üstadım, kanun nerede, adalet nerede? Elcevap Neyzen'den; Kanun bir enstrümandır, çalınır her gece meyhanede. ADALET de kötü yola düştü, geziyordur kerhanede...*  endişe edilecek kadar vahim bir durum...herkesle düşüp kalkan bir kadın...oysa ki, Adaletin simgesi, elinde terazi tutan bir tanrıçadır değil mi??? Devir değişti demek...

     Sefiller adlı romanında, Victor Hugo;*14 yaşındayken, karnımı doyurmak için bir parça ekmek çaldığımda beni zindana attılar ve orada tam 6 ay bedava ekmek verdiler. Hayatın adaleti budur.* Sözler ortada, demek ki, 'Adalet' bilinçsiz, kötü niyetli, hunhar ve bencil insanların eline düştüğü zaman, kolayca amacından çarpıtılıyor...

     Bir de başımıza, mollaların tayin ettiği, kadıların geldiğini düşünün, olmaz ya, hani timsal-misal diyelim. Dini alet ederek, olayları kendilerine döndürerek halletme çabalarının gerçek olduğunu düşünelim bir an, din elden gidiyor kışkırtmalarıyla cahil insanları dürtükleme faaliyeti olarak... Allah korusun, yazdıysa bozsun, dualarıyla, şu sözü paylaşmak istiyorum; **Din elden gitmez. Nerede istersen bulur, yaşarsın. Ama vatan elden gitti mi sığınacak yer ararsın!**