Güneşimizi kapatmasınlar, gölge etmesinler başka ihsan istemeyiz

Günaydın Can-Canlarım;

Yine, yeniden pırıl pırıl bir güne başladık! Acı haberler, görüntüler, safsatalarla, yalan-dolanla gölgelenmez günümüz, inşallah!

Dün Ilıca plajının üzerinden geçiyorum, denizin üzerine adeta büyük bir çarşaf germişler...kıyıya yakın yerlerde su bembeyaz, altındaki kumun aklığıyla, şıkır şıkır, derinliklere doğru tonları gitgide koyulaşan bir mavilik...Plaj bize kaldı kabilinden, geniş geniş yerleşmişler 'son-kesti'ciler', kumlara sere serpe! Sandalyeler açılmış, yanlarında piknik çantaları var bazılarının, birazdan şerefe kalkar bardaklar, sohbet koyu! Umurlarında olacak ne kalabalık, ne donla giren, ne de çarşafa sarınıp, örtündü sanan ama da vücutlarının bütün hatları ıslaklığıyla belirlenen tesettürlüler, entarililer, ne avaz avaz Arapça veya benzeri bir lisanla, saygısızca bağıran güruh var! Yani yazdan manzaraların yerini, medeniyet almış...Atlayıp giresim geldi vallahi!!

Eski günlere, eski yaz mevsimlerine gitti aklım! Biz de, yazı en son, okulların açılmasından bir gün evvel kapatırdık çoluk çocuk! En keyifli olay, son akşamüzeri, plajda çocukların günlerdir topladığı uygun çalı-çırpıyı denize yakın bir yerde yakar, etrafına toplaşır, şakalaşır, transistörlü teypimizden dinlediğimiz şarkılara eşlik eder, piknik yapardık, bir dahaki sene de nasip olmasına en içten dualar ederek...Ailecek o kadar çok seviyoruz ki bu beldeyi, ebedi ikametgah olarak seçtik sonunda, memnun, mutlu, yaşanacak başka bir yer aramayacak kadar...

Beni yakından tanıyanlar, ''sen ihtiyarlamazsın'' diyorlar, Allah razı olsun onlardan bu güzel temennileri için. Ama bilmiyorlar ki, benim böyle görünmemin başlıca sebebi, sevgiyle hayata bağlılık, pozitif düşünce ve yaklaşım! Anne-baba ve çocuk üçgeni bir aileden sonra, fevkalade kalabalık bir aileye gelin gittim. Çocukluğumda, hep bir kardeş arayışıyla olsa gerek, çok arkadaşım oldu. Çok kenarlı bir küreye dönüştü etrafım, yaşım ilerledikçe, küreler hem çoğaldı hem de değişime uğradı. İçlerinden kardeş gibi sevdiklerim, benimsediklerim oldu...kimini kader erken aldı benden, kiminden de hayatın değişkenliği, zevkler ve oyalanmaların değişimiyle, uzaklaştım. Ama bu uzaklaşma öyle ki, gördüğümüz yerden yine başlar, pek tabii eskisi gibi olmaz ama, yine de bir kibrit tutuşturur eski anıları...Belki de gençlikte, hep değişik peşindeydik, cazip gelirdi yeni tanıdığın insanların dünyasına karışmak! Ama olgunlaştıkça, hayatındaki erişemediğin, veya aklına fazlaca gelmeyenleri, ya da, lüzumsuzları ayıklamayı öğreniyorsun, etrafındaki iç içe geçmiş çemberlerden çıkmayı başarıyorsun. Seni ayakta tutan, pozitif enerjili insanlara meyil ediyorsun, hobilerini paylaştığın arkadaşlarının haricinde...

Biz ailecek, sevdiklerimize düşkünüzdür. Paylaşmayı severiz, bu cihetle evimiz hiç boş kalmaz hamdolsun. Beraberce, Allah ne verdiyse, yer, içer, eğleniriz. Ben bu etrafımdakilere, ''Vitaminlerim'' diyorum. Beni sevgi, saygı ve paylaşımla dinç ve zinde tutuyorlar, Allah onlardan razı olsun, etrafımdan eksilmesinler! Onun için de, yaz ayları(kışın soğuğundan dolayı), evimizin kapısı hep açıktır, kapalıysa da, kapıyı çalmadan girecek kadar yakınızdır birbirimize...Eh, sorarım size, ben nasıl dinç kalmayayım, he dostlar???

Bunları yazarken bile yüzüme geniş bir gülümseme yayılıyor...seviyorum yaşamayı da, insanları da, ne yapayım yahu!!! Allah bu yaşımızdan sonra kaldıramayacağımız darbelerden korusun hepimizi. Sevgiyle, anlayışla, hoşgörüyle kenetlenelim birbirimize, çünkü hepimizin birbirimize ihtiyacı var!

Kader, karşımıza, hayatımızı paylaşamayacağımız kişileri çıkartmasın. Güneşimizi kapatmasınlar, gölge etmesinler başka ihsan istemeyiz...