Var olmanın dayanılmaz hafifliğidir SEVGİ....

Günaydın Can-Canlarım:

Bahar ve yazla beraber, ülkemizde, yerel seçimler neticesi, 11 il, ve 51 ilçede, KADIN ADAYLAR BELEDİYE BAŞKANI SEÇİLDİ!!! Kadının adı artık dillerde, ''garı, avrat, sürtük'', ve diğer aşağılayıcı hitaplar, yerine ''Sayın Başkan'', ya da ''Başkanım'' olarak terennüm edilecek...Ne güzel bir evreye giriyoruz en nihayet!!! Demek ki, bir millet uyanıyor!!! Allah devamını nasip etsin inşallah diyerek tahtalara vurma ihtiyacı duydum... kem göz, kötü nazarın eritmediği, yıkmadığı mutluluk var mıdır???

Hemen aklıma, son zamanlarda paylaşılan Nazım Hikmet dizeleri geldi;***Bir daha geri dönmemek üzre yıkılıp gidecekler. Ve elbette ki, sevgilim, elbet dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya, bu güzelim memlekette HÜRRİYET...***

''Hürriyet yok muydu sanki?'' diye sorular olabilir, ve olacaktır da. Vardı, vardı da canlarım benim, Cumhuriyeti idaresini baltalamak üzere, planlanan, adaletsizlik, haksızlık, hukuksuzluk kol geziyordu memlekette, bir kişinin ağzından çıkan emir ve yaptırımlarla...neyse, çok büyük konuşmadan, edep, adap bozmadan, efendilikle icraatları yakından takip edelim, ve görelim bakalım, seçim mağlubiyeti ardından sahnelenen itidal devam edecek mi, yoksa, saptırılıp yoldan çıkmalara devam mı edilecek. Bekleyip, amma pür dikkat ve takiple seyredeceğiz etrafımızda olan bitenleri. Hala paslanmış kafalar değişmiyor, doğru yolda işlemiyorsa, o zaman samimiyetsizlikle söylenen sözler, yalan, dolanla işenen bir örtü olur, o da ''takke düşer kel görünür'' sözünü yine ve yeniden doğrular...

Neyse, bu güzel ve keyifli günlerimizi bulandırmadan yaşamaya devam...ve de size havayı tamamen değiştirecek bir hakiki hikaye anlatmak istiyorum, Franz Kafka'dan:

***Franz Kafka, hiç evlenmemiş ve çocuk sahibi olmamıştır. Berlin'de bir parkta yürüyüş yaparken, en sevdiği oyuncak bebeğini kaybettiği için ağlayan bir kız çocuğuna rastlar. Beraberce, sonuçsuz bir kaybolan bebek arayışına dalarlar. Kafka küçük kıza, ertesi gün de orada buluşup aramaya devam etmelerini teklif ederek ayrılırlar.

Ertesi gün daha bebeği bulamadan, Kafka, kayıp oyuncak bebeğin ağzından yazılmış bir mektup verir küçük kıza. ''Lütfen ağlama, dünyayı görmek için bir seyahate çıktım, sana yaşadıklarımı yazacağım.'' Böylece, bu hikaye, aralarında Kafka'nın hayatının sonuna kadar sürer.

Buluştuklarında, Kafka, kayıp bebeğin ağzından dikkatlice yazılmış, ve küçük kızın bayıldığı serüven ve konuşmaları okur her seferinde.

En nihayet, Kafka, bir oyuncak bebek satın alır, ve seyahatten dönmüş bebek olarak küçük kıza verir. Ancak kızdan üzüntüyle, ''bu benim bebeğime hiç benzemiyor'' yanıtı gelir.

Kafka, ona, kayıp bebeğin ağzından yazılmış ayrı bir mektup verir. ''Seyahatlerim beni değiştirdi.'' yazan mektubu alan kız, yeni bebek ve mektuba sarılarak memnun olarak evine döner.

Bir sene sonra, Kafka, 41 yaşındayken vefat eder. Çok seneler sonra, artık büyümüş olan küçük kız, bebeğin içinde, Kafka tarafından yazılmış bir mektup bulur: ''Bir gün, belki sevdiğin her şey kaybolabilir, fakat sonunda sevgi, sana başka bir yoldan gelecektir.''***

Sıkılmadınız umarım. Evet sevgili dostlarım. Sevgi hiç kaybolmaz, sürekli şekil değiştirir...anne-baba-kardeş sevgisi, arkadaş sevgisi, aşka dönüşen ilişkilerdeki sevgi, torun sevgisi, hep değişerek, olgunlaşarak bitse de yeniden filizlenen yeni serüvenlere atılım davetiyesi olacaktır. Unutmayın, insan sevdiği müddetçe yaşar, çünkü bir dürtüdür, bir teşviktir, bir atılımdır sevgi...insanları olgunlaştırır, kuvvetlendirir, yüreklendirir, arada eş değiştirmeler olsa bile esas temel değişmez...aklımızın erdiği, duyularımızın sezdiği müddetçe, son nefesimize kadar bizi terk etmeyen yegane histir...yaşam sevinci ve sebebidir, var olmanın dayanılmaz hafifliğidir SEVGİ....