Çok arıyorum o günleri, rastlayan varsa, beri gelsin

Tünaydın Can-Canlarım;

     ÖZLEDİM! hem de çok özledim...Mutfakta yemek pişirirken, teri bile mis gibi sabun kokan anacığımın gıgısından öpmeyi özledim...Kızdığı zaman bile bana sevgiyle bakan, dev gibi arkamda duran babamı özledim...beni kucakladığı zaman, gözlerini kapatıp, sevgiyle, hep öyle kalmak istercesine sımsıkı sarılan dev adamı özledim...yemek konusunda huysuz olan babacığımı memnun etmek için, sebzeleri bile tek tek seçen, pişirdiği eşsiz lezzette yemeklere sevgisini katan o güzel anamı özledim...genç kızlığımda, hafta sonraları gezmeğe gittiğim gecelerde, dönüşümü bekleyen, yatak odasından öksürerek, ''salona geç bekle, geliyorum, bir sigara içeyim'' sinyalini özledim...sigara bahane, maksat, ben eve nasıl geldim, kalite kontrolü!!

     ÖZLEDİM...eski mahalle yaşantısını, saygı ve sevginin tutuşturduğu dostlukları, 'komşuda pişer, bize de düşer' zihniyetiyle paylaşımları, ev ziyaretlerini, sokakta gelip geçerken, seslenerek hal hatır sormaları özledim! Bey amcaların, hanım teyzelerin, başımı sevgiyle okşamalarını, güzel sözlerle yürekten temennilerini, duymayı özledim...mahalle arkadaşlarımla sokak ve boş arsalarda oynadığımız oyunları, masum sevgileri, kızgınlık veya mızıkçılık anında, elimizin işaret parmağını, orta parmağın üzerine getirip, ''Boz!'' diye uzattığımız, en fazla 24 saat sürebilen küskünlük göstergelerini, sonrada gurubun içinde kendisine söylemek istediğim sözleri, bir başka arkadaşa iletip, ''küsüm amaya söyle...'' diye ileterek, dargınlığı devam ettirdiğimiz, çocukça halleri özledim...Daha ileriki yaşlarda, beğendiğimiz erkek arkadaşlarımızla, kaçamak bakış ve süzmeleri, masum kıskandırmaları özledim...Ortası delik, 2.5 kuruş harçlık aldığımız günleri özledim! Yaz aylarında, kapının önünden ittirerek sürdüğü arabası ile, kar gibi bembeyaz kıyafetleriyle, ''dondurmam kaymaaak!'' diye bağırarak geldiğini bildiren, Şemsettin amcayı, annemin siparişini, bazen telefonla ayırtıp, beni almaya gönderdiği, altın dişli, bumburuşuk yüzlü, ama gözlerinin içi gülerek hatır soran kasap Kazım amcayı, yoğurt aldıktan sonra, arkamdan ''koşma, düşersin!'' diye ilgiyle seslenen mandıracı İrfan amcayı özledim...kandillerde, ya da özel günlerde evde yapılan helva veya pişileri, konu komşuya götürüp, onlardan güzel ve hayırlı temenniler duymayı ve sonra papağan gibi evde tekrar ettiğim günleri özledim...

     Kız ve erkek arkadaşlarla oynadığımız oyunları, eğer takım seçmeli olacaksa, istediğimiz kişilerle olduğumuz zaman daha da bir keyifle oynadığımız gurup oyunlarını, kapı önlerinde toplaşıp, sosyalleşmeyi:) ÖZLEDİM!! Buluşmaların, kavuşmaların, kaynaşmaların verdiği heyecanı, tekrar beraber olacağımız zamanları iple çekmeyi ÖZLEDİM!! Komşu bahçelerden erik zamanı, bahçe duvarları ve ağaçlara tırmanarak can erik çalmayı, yakalanma korkusuyla yürek çarpıntımı, ama da, önlenemez alışkanlığımızı ÖZLEDİM! Manavlarda, pazarlarda erik yok muydu? Olmaz mı, ama o sarf edilen adrenalinin heyecanı nerede??

     Yazın açık hava sinemalarını, adeta, herkesin birbiriyle ahbaplık ettiği, sıralarda, selamlaşmaları, masum bakışmaları, gözlerle anlaşmaları ÖZLEDİM!

     Erken yitirdiğim, anılarınla yüzüme gülümseme, gözlerime yaş getiren, hatırladıkça bambaşka olduklarını mükerrer olarak hatırladığım arkadaş ve dostlarımı ÖZLEDİM!

     Gençliğimizin, kapalı, Elhamra sinemasında, abonman bilet  alarak, fuayede, adeta kokteyli andıran, 10 dakikalık bile olsa, kaynaşmaları, Alsancak'taki, buluşma yerimiz, Sürpriz pastanesini, süpanglesini, piramit pastasını, ortamını ÖZLEDİM! Çocukluğumun, Güzelyalı'sında,  yaz akşamüstleri, gün batımlarında, babamla beraber, o günler için 'happy hour' sayılan, arkadaşlarıyla, iki-tek atmak için gittiğimiz, Madam Mari'nin gazinosunda, sigara böreği, karides ve kalamar yemeği ÖZLEDİM!!

    ÖZLEDİM ARKADAŞ BEN ESKİ GÜNLERİ, ESKİ TÜRKİYE'Mİ ÖZLEDİM!!!

    Çok arıyorum o günleri, rastlayan varsa, beri gelsin...