Treni kaçırdık kurban!

Günaydın Can-Canlarım;

KUL NESİMİ' imiş ''MİNNET EYLEMEM'' türküsünün sözleri...

**Nesimi, dikenleriyle açan bir goncaya bundan dolayı hayranlık duymamaktadır. Zamanının yaygın dillerini bilmemek de kendisini hayıflandırmaz, zira kendi seçimidir. Amacı Allah'a ulaşmak olduğu için, maddi-manevi bir doyum içerisindedir, ve bu doyum, kendisinden daha iyi durumda olanlar karşısında bir eziklik duymamasını sağlamaktadır. Bu dünyanın malı bu dünyada kalacaktır, önemli olan Allah'a kötülüklerinden arınmış olarak kavuşmaktır...

**Har içinde biten gonca güle minnet eylemem.

Arabiyi, Farisiyi bilmem, dile minnet eylemem,

Sıratı müzre müstakim gözetirim rahimi,

Zalimin talim ettiği yola minnet eylemem

Bir acaip derde düştüm herkes gider karına,

Bugün buldum bugün yerim, hak kerimdir yarına.

Zerrece tamahım yoktur şu dünyanın varına,

Rızkımı veren Hüda'dır, kula minnet eylemem...

Bu ne yüce gönül, bu ne manevi kuvvet, bu nasıl güzel bir insanlık...Bakın bakalım etrafınıza, aynen bu şekilde düşünen, düşüncelerini ideoloji haline getirebilmiş kaç kişi var etrafınızda? Vallahi, benim etrafımda, zerresini barındıran, tatbik edenler vardır da, görünmez mi oldular ne? Hiç sesleri solukları çıkmaz! Zaten sesler soluklar, istemek için, sahiplenmek için, daha da, daha da çok istemek için çıkar umumiyetle. Doymak bilmez ki insan oğlu! Başkalarında gördükleri her şeye gıpta eder, sahiplenmek ister. O arzulu doyumsuzluklar bastırınca, sadece kendisi vardır meydanda...pek mümkündür ki o sırada, başkalarında olan kendi eksiğini de katmak arzusuyla yanıyordur, kim bilir, ancak kuvvetle muhtemeldir, zira sahip olduğu iştihanın boyutları yoktur ekseriyetle...Komşunun tavuğu, komşuya kaz görünürmüş ya, zira fukaranın tavuğu tek tek yumurtlarmış...zurnada peşrev olmaz ne çıkarsa bahtına gibi...

Çok ama çok düşünmek, ve de bu düşünceye bağlı kalarak yaşamak isterdim, aynen KUL NESİMİ gibi...zira, ancak bu yaşımda bir nebze olsun olgunluk çağına adım atmış gibi hissediyorum kendimi. Allah sevgisi, Allah korkusu, taa evvel ezel hücrelerimde vardır, ancak fanilik ve getirdiği aldatmaca pırıltılar, hep kaçamak yaptırmıştır, çaktırmadan sansam da kendi kendimi ele vererek...nedeni, hamlık! Pişip Kul Nesimi ayarında olabilmek için artık çok geç! Çünkü hayatın, aldatıcı pırıltıları, yakamozları beni hep yolumdan biraz çarptırmıştır, kuşkusuz, 'insan' denilen doyumsuz mahluk olmaktan daha sıyıramadık benliğimizi...vakit de azaldı be kurban! 80'i bulmuşum! Hangi arada derede ulaşacağım NİRVANA'ya? Hayatın aldatıcı güzellikleri, ve onlara sahip olabilme arzuları o kadar baskın, o kadar cazip ki!!!! Şeytan, en güzel giysileri, en güzel görüntüleriyle çoğu zaman aklımı çaldı, çelmekte de devam...yaşam hırsı, doyum tanımaz hayata ve bahşettiği güzelliklere çekim o denli kuvvetli ki, kayıveriyor gönül, mantığı susturarak...hatta hiç konuşturmuyor bre kurban, ola ki caydırır neme lazım?

Yaşadığımız kah pırıltı, kah grilik içinde, anlık düşüncelerle hareket ediyoruz, içimizdeki şeytan nereye daha çok meylederse...''dur bre şeytan, yüreğimin içinde dırdırın hiç bitmiyor! Sağır kulağımın dibinde sürekli fısıldayıp duruyorsun, cazip ve masum günahları gözüme sokarak...de git! Etkileme beni artık, şunun şurasında ne kaldı ki, günahkar tarafımı dürtükleyip durma! Doymadın mı, bıkıp usanmadın mı hala, zaman zaman kendi safına çekerek, gönülsüzce günaha sürüklemelerinden! Git başımdan, çek git başka kapıya!''

Nafile beklersin...o çoktan vizeyi, çaktırmadan aldırdı sana, görüntüyü her haliyle kamufle ederek, cazip hale sokarak, hatta mubah olduğuna inandırarak...hani bir kereden bir şey olmaz, tekerrürü vardır yaa....

Ama KUL NESİMİ ne demiş, davranışlarında özgür dilediğini yapanlar için;

**Yarın şefaatları Ahmedi Muhtar iken,

Cümlenin rızkını veren ol gani serdar iken,

Yeryüzünün halifesi hünkara minnet eylemem.**

Treni kaçırdık kurban! Evet, değmeyen, kıymetsiz, özü sözüne bakılmayacak kapasiteli hünkarlara minnet eylemiyorum ama, şayet aklımın bir ucuna demir attıysa, belki bir başka zamanda, başka bir yerde, başka bir kimlikteyken vasıl olabilirim o erdeme...