''ÖZÜR DİLEMEK!''

Hepinize iyi günler Can-Canlarım;

 

''ÖZÜR DİLEMEK!'' Yerine göre, ne kadar zordur söylediklerini geri almak mecburiyetinde kalmak, veya fiilen yapılanları onarmak...Yapabilen yapar, yapamayan da yapmak için zorlansa da içindeki kıvrımlar, her biri ayrı bir olay taşıdığı için izin vermez, direnir...O an için duygusal durumun o kadar önemlidir ki...egon baskın gelir, haklı görmeye çalışırsın kendini, hatta seni o kadar ileriye dürter ki, haklıyken haksız durumlara dahi düşürebilir...bazen de, hoş görü hislerin tavan yapar, affediciliğinin karşısında, kendin bile şaşkın kalırsın...

 

Netice de, olan o sıkıntılı anlarla geçirdiğin, ömründen yenmiş zamanlara yazık olmuştur. Affedilen de memnun, affeden de, büyüklük göstermenin azizliği ile yükselmiştir...peki ya o kaybolan zamanın hesabı?? Hesap, maalesef, büyüklük sayılsa da, daima hoşgörü sahibinin tasarrufundan harcanmıştır, yine ve yeniden hak etmemiş olanı memnun etmiştir. Almaya alışmış olan cezalı da, adeta bir muzafferiyet yaşar, utanacağı sıkılacağı yerde...Yani testiyi kıran da, getiren de eşitlenir, hafifletici sebepler terazisinde...

 

Nereden geldi böyle bir şey yazmak, aklıma bilmiyorum...sabah kahvemi, bahçede içiyordum, havanın güzelliğiyle öyle bir rehavet çökmüş ki içime, köpeğim Gofret, çim kurtlarını yemek için üşüşen kuşları kovalayıp, arada bir de bana seyrediyor muyum diye bakıyor... kaçan kuşlar, o, arkasını döner dönmez tekrar üşüşüyorlar çimlere...birazdan aynı terane tekerrür ediyor...sonunda Gofret, yorgun düşüyor, vaz geçiyor onları kovalamaktan, miskin miskin güneşin altına yayılıyor...yani bir anlamda, 'ben sizi affettim, Allah affetsin!' der gibi geri çekiliyor...

 

Ben de bu düşüncelere dalıyorum. Her özrü affetmek caiz midir diye? Ve şu karara varıyorum; tekerrür eden hatalı davranışlarda, şayet aynı kişiden geliyorsa bu davranışlar, biletini kesmek lazımdır diye düşünüyorum...öyle ya, baktı ki hoş görülüyor yapılan hatalar, 'bu nasıl olsa bunları kaldırıyor' diye, egoistçe, hatalarını tekrar ediyor. Peki değer mi bu sürekli kırılan hoşgörü? Değmez canım, değmez bir tanem, amiyane tabiriyle(özür dileyerek küfrediyorum), ''Koy g.tüne rahvan gitsin!''...