HODİE MİHİ, CRAS TİBİ

Köyde hayvancılıkla uğraşıyordu.

Bu iş ona baba yadigarıydı.

Ata mesleği yani.

İki ineği vardı.

Biri alakız, diğeri sarıkız.

İkisine de kızları gibi bakıyordu.

İyi besliyor, hergün temizliyordu.

Aşılarını yaptırıyor, ilaçlarını veriyordu.

Günde 30 litreye yakın süt alıyordu iki kızından.

Peynir ve tereyağı yapıp satıyordu.

Yakınındaki bakkal uzaktan akrabasıydı.

Hergün bir kilo tereyağı getirmesini istedi.

100 liradan alacak, 200 liradan satacaktı.

Anlaştılar.

Hergün bir kilo tereyağ götürüyor, bakkal tartmadan alıyordu.

Bu alış veriş aylarca sürdü.

Tereyağını alanlar çok memnundu.

Çünkü organikti.

Ancak, birgün bir müşteri hışımla bakkala daldı.

Tereyağının bir kilo değil 900 gram olduğunu ve kazıklandığını söyledi.

Bağırıp çağırdı.

Ortalığı ayağa kaldırdı.

Bakkal utancından ne yapacağını şaşırmıştı.

Yer yarılsa, içine girip saklanacaktı.

Müşteriden özür dileyip, eksik 100 gramın parasını geri verdi.

Sonra koşar adım tereyağını aldığı akrabasının yanına gitti.

Kapıyı çalmadan içeriye daldı.

"Sahtekar" diye bağırdı.

"Bana aylarca eksik tereyağı verdin, beni kazıkladın. Ben sana güvenmiştim. Getirdiklerini hiç tartmadım. Sende Allah korkusu yok mu?. Haram parayı çocuklarına nasıl yedirebildin?"

Tereyağını yapan adam bakkala baktı.

Utanacağı yerde sinirlenmişti.

Yumruklarını sıktı.

"Arkadaş" dedi, "Benim terazim yok. Senden aldığım bir kilo buğdayı tartı olarak kullandım hep. Ben onu bir kilo sanıyordum, demek ki 900 grammış. Sana yazıklar olsun."

Bakkal ne diyeceğini şaşırmıştı.

Önce sarardı, sonra morardı.

Kısık bir sesle, "Hem affet, hem helal et" dedi..

Kapıyı hafifce kapatıp, çekti gitti.

Latince bir deyim var.

"Hodie mihi, cras tibi."

"Bugün bana, yarın sana" demektir.

İnsanları suçlarken bir aynaya bakın.

Belki de asıl suçlu aynadakidir.